Wojna ze Stanami Zjednoczonymi była dla Japonii katastrofą. Wojnę Japonia zakończyła z bilansem kilku milionów ofiar i stratą podmiotowości politycznej. Narzucony reżim konstytucjyjny, oparty na zachodnich wzorcach, był sprzeczny z dotychczasową praktyką polityczną i urządzeniem spraw publicznych. Pomimo to, Japończycy są w stanie dokonać rzeczy wielkich. Ład korporacyjny dopuszcza obywateli nie posiadających kapitału do godziwego udziału w zyskach z tytułu świadczonej pracy, co wyzwala energię. Efektywny rynek generuje kapitał z wyuczonej przez pokolenia oszczędności. Oszczędność i nacjonalizm, uwarunkowane bolesną przeszłością, to minionych lat biedy, to traumy wojny, popychają Japonię na tory eksportu. Z czasem, już po wykreowaniu światowych marek i świetnych produktów, słabość popytu wewnętrznego rodzi negatywne zjawiska, takie jak upośledzenie branży usług, w tym spadek efektywności sektora finansowego, kosztem wzrostu pozycji korporacji produkujących na eksport. Słabość popytu wewnętrznego odbije się jeszcze Japonii czkawką. Poandto gospodarka eksportowa to merkantylizm, to walka, dla Japonii, walka niebezpieczna, jako że kraj ten nie ma podmiotowości politycznej (militarnej) odpowiadającej jego randze gospodarczej. Japonia zapomniała, że aby ktoś kupił, ktoś inny musi się zadłużyć, że gdy oni sprzedają, nie sprzedaje ktoś inny.
Rozmiary japońskiego eksportu przeraziły innych ówczesnych eksporterów - Stany Zjednoczone i Niemcy. Japonii przystawiono pistolet do głowy, pod którym zaakceptowała ona w 1985 Plaza Agreement. To kluczowy fakt. Od tego momentu obserwujemy degregoladę pt. deflacja, ponad 200% długu do pkb, bańki spekulacyjne. To zaczątek choroby Japonii. Choć praprzyczyną jest tu brak podmiotowości politycznej.
Słabość popytu wewnętrznego to brak możliwości użycia mnożnika w sytuacji pogarszającej się koniuntkury. Uzależnienie od eksportu, jest jak uzależnienie od narkotyku. Odejście od gospodarki nastawionej na eksport jest jak wytrzeźwienie dla alkoholika. Zamiary pobudzenia popytu wewnętrznego sposobami monetarnymi kończą się bądź bańkami spekulacyjnymi na poszczególnych rodzajach aktywów, bądź emigracją kapitału zagranicę by tam nadal kontunuować wytwórczość na eksport. Sposoby fiskalne prowadzą do wylania morza betonu i stali i inwestycji takich jak mosty wzdłuż rzek i autostrady ze znikomym ruchem.
cdn.
